10 τρελά πρότυπα ομορφιάς που επικρατούσαν τα παλιότερα χρόνια

Με την πάροδο του χρόνου, η εικόνα της γυναικείας ομορφιάς αλλάζει. Η περίφημη φράση “η ομορφιά απαιτεί θυσίες”, κάποτε είχε κυριολεκτική σημασία. Είναι σοκαριστικό το τι μπορούν να κάνουν οι γυναίκες για να φαίνονται όμορφες.

Δείτε παρακάτω 10 γεγονότα, που αποδεικνύουν ότι οι γυναίκες θα έφταναν πολύ μακριά για να φαίνονται όμορφες και ελκυστικές.

15ος-17ος αιώνας: παπούτσια σοπέν

Οι γυναίκες του 15ου και 17ου αιώνα, φορούσαν παπούτσια σοπέν για να προστατεύουν τα φορέματά τους από τη λάσπη και να επιδεικνύουν την υψηλή κοινωνική τους θέση. Το ύψος του παπουτσιού μπορούσε να φτάσει τα 50 εκατοστά, οπότε οι κυρίες που τα φορούσαν, χρειάζονταν μια βοηθό να τις κρατάει.

1939: προστασία μακιγιάζ

Με αυτόν τον τρόπο, οι έξυπνες γυναίκες προστάτευαν και έσωζαν το μακιγιάζ τους από την βροχή και το χιόνι. Ένα από τα μειονεκτήματα της συσκευής, είναι ότι θόλωνε πολύ εύκολα στο εσωτερικό.

20ος αιώνας: λακκάκια 

Μια γυναικεία εμφάνιση θεωρούταν ελλιπής χωρίς λακκάκια στα μάγουλα. Το 1923, εφευρέθηκε αυτή η συσκευή. Την τοποθετούσαν στο πρόσωπο, την έδεναν πίσω από τα αυτιά και το πιγούνι και με τη βοήθεια 2 εξερχόμενων ράβδων, πίεζαν τα μάγουλα σε σημείο οι γυναίκες να αισθάνονται μεγάλο πόνο. Μετά από παρατεταμένη χρήση, εμφανίζονταν τα επιθυμητά λακκάκια.

Αναγέννηση: ψηλό μέτωπο χωρίς βλεφαρίδες

Η φυσικότητα σε αυτή την περίοδο είναι εκτός μόδας και τα καλλυντικά χρησιμοποιούνται ενεργά. Ένα ψηλό και στρογγυλεμένο μέτωπο είναι στη μόδα και η γραμμή των μαλλιών βρίσκεται όσο το δυνατόν ψηλότερα. Οι περισσότερες γυναίκες ξύριζαν τα μαλλιά τους ψηλά στο μέτωπο, για να δημιουργήσουν αυτή την εικόνα. Επίσης, αφαιρούσαν τελείως τις βλεφαρίδες τους με ένα τσιμπιδάκι.

Αγγλία, 17ος αιώνας: λευκή επιδερμίδα

Χρησιμοποιούσαν πολύ ένα προϊόν με μόλυβδο και ξύδι: το δέρμα γινόταν πραγματικά πιο λευκό, αλλά με την πάροδο του χρόνου, γινόταν κίτρινο και ήταν αδύνατον να διορθωθεί. Η Ελισάβετ Α‘, βασίλισσα της Αγγλίας και της Ιρλανδίας, ήταν ένθερμος υποστηρικτής τέτοιων καλλυντικών.

Αγγλία, 17ος αιώνας: φλέβες

Για να τονίσουν την αριστοκρατική τους καταγωγή, οι γυναίκες έβαφαν με μπλε μολύβι τις φλέβες τους στο λαιμό, το στήθος και τους ώμους.

Βικτοριανή εποχή: δάγκωμα των χειλιών

Η Βασίλισσα Βικτόρια είχε απαγορεύσει την χρήση καλλυντικών. Έτσι, οι γυναίκες αντί να βάζουν κραγιόν, δάγκωναν τα χείλη τους και τσιμπούσαν τα μάγουλά τους για να κοκκινίζουν.

19ος αιώνας: αρσενικό για ομορφιά

Τον 19ο αιώνα ήταν στη μόδα η κατανάλωση αρσενικού, για “δείχνει πιο ζωντανό το πρόσωπο, να λάμπουν τα μάτια και να φαίνεται πιο ελκυστικό το σώμα”. Ωστόσο, το αρσενικό συσσωρευόταν στον θυρεοειδή αδένα και προκαλούσε βρογχίτιδα ή ακόμα και θάνατο.

Βικτοριανή εποχή: πράσινα φορέματα

Στην Βικτοριανή εποχή, εφευρέθηκε η πράσινη μπογιά και ήταν πολύ στην μόδα. Το χρώμα ονομάστηκε “Πράσινο του Scheele”. O δημιουργός, χρησιμοποίησε ένα μείγμα αρσενικού και χαλκού, που σταδιακά τον σκότωσε. Η βαφή ερχόταν σε επαφή με τον βλεννογόνο και προκαλούσε ερεθισμό. Οι τοίχοι των σπιτιών ήταν βαμμένοι με το ίδιο χρώμα, εκθέτοντας τους ανθρώπους σε κίνδυνο.

Ευρώπη, 18ος αιώνας: ελιές 

Εκείνη την εποχή, χρησιμοποιούσαν πολύ τα καλλυντικά και ζωγράφιζαν ψεύτικες ελιές. Οι ελιές ήταν όχι μόνο μέσο μακιγιάζ, αλλά και μέσο για φλερτ:

• Το μισοφέγγαρο ήταν πρόσκληση για νυχτερινό ραντεβού.
• Η ελιά στο άνω χείλος, σήμαινε ότι η γυναίκα ήταν ελεύθερη και διαθέσιμη να την ζητήσουν σε γάμο.
• Στο αριστερό μάγουλο – παντρεμένη.
• Στο δεξί μάγουλο – ανύπαντρη.
• Ο έρωτας αντιπροσώπευε την αγάπη.

via