Εντυπωσιακές λιμνούλες και χρωματισμοί – Οι θάλαμοι, ο καταρράκτης, ο διάδρομος του Πλούτου και οι νυχτερίδες
Με πετρώματα που χρονολογούνται μεταξύ 12 και 15 εκατομμυρίων ετών, το σπήλαιο «Ανεμότρυπα» Πραμάντων, στον Δήμο Βορείων Τζουμέρκων, αποτελεί σίγουρα έναν από τους τουριστικούς θησαυρούς της Ηπείρου.
Θεωρείται το πιο λευκό σπήλαιο στην Ελλάδα και είναι το μοναδικό που το διαπερνά ποταμός σε όλο το εύρος του. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να επιτυγχάνεται ο αυτοκαθαρισμός του, χωρίς καμία επιπρόσθετη ανθρώπινη παρέμβαση.
Το βρίσκεις τρία χιλιόμετρα από τα Πράμαντα, δυτικά της Στρογγούλας και σε υψόμετρο 900 μέτρων, σε έναν καταπράσινο λόφο, με θερμοκρασία εντός στους 19 βαθμούς, την υγρασία στο 100% ενώ η θερμοκρασία του νερού στους 10 βαθμούς Κελσίου.
Λόγω των μέτρων για τον κορονοϊό η επίσκεψη στο σπήλαιο το διάστημα αυτό γίνεται κατά ομάδες λίγων ατόμων, τηρώντας τα απαραίτητα μέτρα ενώ προηγείται στην είσοδο θερμομέτρηση των επισκεπτών.
Ο χρόνος αναμονής ωστόσο, στο φιλόξενο καφέ εστιατόριο «Σπήλαιο Ανεμότρυπα» αξίζει πραγματικά, αφού οι εικόνες που αντικρίζει ο επισκέπτης με την περιγραφή του Μανώλη Σεντελέ, που αναλαμβάνει την ξενάγηση, τον ανταμείβουν για την υπομονή του.
Εντύπωση βέβαια προκαλεί και το γεγονός πως όλα τα πετρώματα εξωτερικά του σπηλαίου, ακόμα και αυτά με τα οποία κατασκευάστηκε η πρόσβαση στην είσοδο, είναι κρύα.
Η ανακάλυψη
Η ιστορία του σπηλαίου ξεκινάει κάπου στο 1960.
Δύο νέοι της εποχής, ο Αποστόλης Λάμπρης και ο Γεώργιος Κ. Καρακώστας, πήραν εντολή από τον τότε πρόεδρο της Κοινότητας να διανοίξουν μία σχισμή, από την οποία έβγαινε δροσερός αέρας, για να εξερευνηθεί το εσωτερικό της, με την ευκαιρία της άφιξης της Επίτιμης Προέδρου της Ελληνικής Σπηλαιολογικής Εταιρείας, της αείμνηστης Άννας Πετροχείλου.
Έρποντας με μεγάλη δυσκολία μετά από 10 μέτρα βρέθηκαν μπροστά σε ένα ευρύ κοίλωμα, όμως η έλλειψη φωτιστικών μέσων δεν τους επέτρεψε τη συνέχιση της έρευνας.
Κατόπιν αυτών μελετήθηκε και εξερευνήθηκε τμήμα του σπηλαίου μήκους 270 μέτρων περίπου, το οποίο αξιοποιήθηκε το 2000 και είναι προσβάσιμο σήμερα στους επισκέπτες.
Το σπήλαιο έχει τρία επίπεδα
Το υψηλότερο και παλαιότερο έχει καταρρεύσει στο παρελθόν και σώζονται κάποια τμήματά του.
Το μεσαίο επίπεδο είναι αυτό που έχει αξιοποιηθεί τουριστικά.
Το τρίτο επίπεδο είναι η κοίτη υπόγειου ποταμού, ο οποίος φαίνεται στο τέλος του τουριστικού μονοπατιού, λίγο πριν δημιουργήσει ένα καταρράκτη 2 μέτρων, 10 μέτρα χαμηλότερα από το μονοπάτι.
Το νερό του ποταμού εμφανίζεται ξανά σε πηγή που βρίσκεται στην χαράδρα, 25 μέτρα κάτω από την είσοδο της σπηλιάς.
Το τουριστικώς αξιοποιημένο τμήμα έχει μήκος 250 μ., ενώ οι επισκέπτες επιστρέφουν πάλι στην είσοδο από όπου μπήκαν.
Το λευκό σπήλαιο
Το σπήλαιο «Ανεμότρυπα» θεωρείται το πιο λευκό σπήλαιο στην Ελλάδα, καθώς φιλοξενεί στους κόλπους του καθαρό ασβεστόλιθο.
Η ύπαρξη ασβεστόλιθου καθώς και η εύρεση θαλάσσιων κοχυλιών ενισχύει την άποψη των σπηλαιολόγων, που υποστηρίζουν ότι το σπήλαιο δημιουργήθηκε πάνω σε πυθμένα θαλάσσης, αφού ο ασβεστίτης δημιουργείται από θαλασσινά όστρακα.
Εντυπωσιακές λιμνούλες και χρωματισμοί
Ο επισκέπτης θα εντυπωσιαστεί από το εσωτερικό του και ιδιαίτερα από τις πολλές μικρές λιμνούλες, μερικές από αυτές με διάφορους χρωματισμούς, (γκρι, μπλε, κόκκινο), που οφείλονται στα διάφορα πετρώματα, όπως σε κρυστάλλους χαλαζία, που δίνουν το μπλε χρώμα ή στο σπάνιο ίζημα «Πολυξένιο», που ενώνει τους σταλακτίτες μεταξύ τους και σε συνδυασμό με τον «Ασβεστίτη» δημιουργούν λεκανοειδείς σχηματισμούς με πράσινο χρώμα, που λαμπυρίζουν εντυπωσιακά.
Οι θάλαμοι, ο καταρράκτης, ο διάδρομος του Πλούτου και οι νυχτερίδες
Οι επισκέπτες αφού περάσουν την είσοδο, θα βρεθούν στον θάλαμο με τους όμορφους παραπετασματοειδείς σταλακτίτες.
Συνεχίζοντας συναντούν την μεγάλη Σάλα, τον Καταρράκτη, και την Γκρίζα λιμνούλα.
Ακολουθούν 52 μέτρα του Διαδρόμου του Πλούτου, με τον πιο εντυπωσιακό και πολύχρωμο στολισμό. Ο διάδρομος του Πλούτου οδηγεί στον θάλαμο της Κόκκινης Λίμνης, όπου ο επισκέπτης αντκρίζει ένα εντυπωσιακό και μοναδικό θέαμα. Τέλος φτάνει στο αρκετά κατηφορικό, αλλά προσιτό τμήμα του σπηλαίου, απ όπου ακούγεται στο βάθος η βοή του νερού του ποταμού, το οποίο εμφανίζεται και πάλι σε χαράδρα 25 μέτρων κάτω από την είσοδο της σπηλιάς.
Το μόνο έμβιο ον που συναντάμε εντός του σπηλαίου είναι ένα συγκεκριμένο είδος νυχτερίδας. Η νυχτερίδα αυτή είναι αυτοσυντήρητη και ολοκληρώνει τον κύκλο της ζωής της αποκλειστικά εντός του σπηλαίου.
Φωτογραφίες: MAGICFOCUS / prevezanews
